Verassend leuk Ecuador

Tussen de bedrijven door probeer ik wat tijd te vinden om onze belevenissen van de afgelopen tijd op 'papier' te zetten. We weten dat het raar klinkt, maar nu het eind in zicht is en we nog maar zes weken hebben tot onze terugreis, proberen we nog zoveel mogelijk te zien. Ja, het voelt zelfs een beetje alsof we te weinig tijd hebben! Wat een luxeprobleem....

We zijn ondertussen drie landen verder, in Colombia. Vanuit Sucre (in Bolivia, waar ik het vorige blog was geëindigd) zijn we in een minuscuul vliegtuigje naar Santa Cruz gevlogen. Dat waren 40 hele spannende minuten voor me..maar we hebben het overleefd. Daarna met het vliegtuig naar Lima. Daar hebben we nog een paar dagen in de toeristenwijk Miraflores doorgebracht. Erg mooi, maar weinig Peruaans. We hebben daar lekker gegeten, de bioscoop een paar keer bezocht en onze reis daar verder gepland. Vanuit Lima hadden we een binnenlandse vlucht naar Piura, vlakbij de grens met Ecuador. Na een overnachting in Piura namen we de volgende dag de bus de grens over naar Guayaquil, Ecuador.

In Guayaquil, wat overigens een miljoenenstad bleek te zijn, probeerden we een reis naar de Galapagos te boeken, maar na verschillende pogingen bleken er maar weinig lastminutes te zijn en omdat het ook nog eens hoogseizoen was bleken de vluchten al vol te zitten. Omdat Guayaquil zelf ook niet echt boeiend was, besloten we de bus naar Quito te nemen en onze zoektocht daar door te zetten. En ja hoor, de eerste de beste (nou ja..we hadden enige research gedaan en liepen meteen naar een populair Nederlands/Engels reisbureau) travelagency had verschillende aanbiedingen voor ons. Het lukte hen ook nog om een vlucht te boeken. Het moeilijkste bleek nog al het geld bij elkaar te krijgen in cash waarvoor we verschillende keren met stapels dollarbiljetten op zak door Quito moesten lopen, niet echt een heel fijn idee. Maar voor de Galapagos moet je wat over hebben.

We hadden een 6-daagse cruise op een zeil/motorjacht geboekt, vanaf zondag 29 aug. Omdat het nog dinsdag was toen we alles hadden geregeld besloten we nog een paar dagen naar Baños te gaan, een populair plaatsje in de buurt van Quito. Baños ligt aan de rand van de Amazone, omringd door bergen met watervallen. Een klein paradijsje. Nu we eindelijk de Galapagos hadden geboekt, hadden we wat rust om eens echt van Ecuador te genieten. Gelukkig maar, want Ecuador is een verassend leuk land. De mensen zijn ontzettend vriendelijk en gastvrij, ondanks hun armoede. Het verschil in mentaliteit met de Bolivianen die alles vooral negatief bekijken en de Ecuadorianen die ontzettend positief in het leven staan, is erg groot. Dit is ook wel te danken aan het feit dat Ecuador al een tijdje een degelijke regering en president heeft, Rafael Correa, die het erg goed doet en het land en haar economie de goede kant op helpt. De Ecuadorianen lijken over het algemeen blij met hem te zijn, enige verdenkingen van corruptie daargelaten, dat hoort er nou eenmaal bij hier in Zuid-Amerika. Daarnaast heeft Ecuador ook zoveel verschillende mooie bezienswaardigheden dat het bijna jammer is dat we zoveel tijd kwijt waren aan de Galapagos.

In Baños zijn we een dag de jungle in geweest. Dat was bijzonder. Met een ontzettend enthousiaste gids en nog zes andere toeristen reden we eerst naar een dorpje aan de rand van de jungle. Vanuit daar gingen we met een houten kano over de Puyo-rivier iets verder de jungle in. Dankzij de kundige kano-bestuurder zijn we niet omgegaan, maar dat scheelde niet heel veel. Na een typisch 'jungle' almuerzo (lunch hier in Zuid Amerika) begonnen we aan de hike. Die was best zwaar, het was warm, modderig en daarbij was ik nog enigszins bang dat er een spin op me zou zitten. We waren al wat aardig grote exemplaren tegengekomen in bomen en planten en ik wilde ze niet zo graag op me hebben. Ter plekke besloot ik dat een eventuele meerdaagse jungletour voor mij toch misschien niet zo'n goed idee zou zijn. Toch was het erg bijzonder. Omdat we nog erg dicht bij de bewoonde wereld zaten hebben we geen aapjes of andere leuke jungle dieren gezien (op de vele insecten en een aantal mooie vlinders na dan), maar onze gids kon ons alles vertellen over alle bijzondere planten en bloemen in de Amazone. We moesten verschillende planten en vruchten proeven. Pas als we geproefd hadden en de gids in lachen uitgebarsten was als we weer op iets verdovends/ zuurs of pikants aan het kouwen waren, legde hij ons uit wat de plant in kwestie was. Erg grappig...

Na 2,5 uur lopen, kwamen we aan bij een waterval. Na al het gezweet en alle modder namen we er dankbaar een duik. Na nog een aantal vreemde planten en wat aapjesgedrag van onder andere Roy en de gids aan verschillende lianen, kwamen we weer aan bij de auto. Die bracht ons naar een uitkijkpunt met uitzicht over de Amazone. Dat was werkelijk adembenemend. De aanstaande zonsondergang maakte het plaatje compleet. Een mooie afsluiting van de dag.

De volgende dag deden we een mountainbike tour langs verschillende watervallen in de buurt van Baños. Helaas regende het die dag en was de tocht vooral over geasfalteerde autowegen, maar de watervallen waren wel mooi. Die avond hebben we gezellig wat gegeten en gedronken met Petra en Sjors. Ja die kwamen we nu voor de derde keer tegen.  Zij waren al naar de Galapagos geweest, dus we konden hen mooi uithoren. 

De volgende dag namen we de bus weer terug naar Quito voor ons vliegtuig naar de Galapagos. Op zondagochtend 29 aug was het zo ver, we vlogen naar de Galapagos. We vlogen naar het eiland Baltra, waar we werden opgehaald door onze gids Juan, die ons naar ons bootje gebracht: de Encantada. Vergeleken met de andere jachten die in de haven lagen was onze boot erg klein. Het is dan ook de enige waar maar 12 passagiers mee mogen. En we hadden geluk, we waren uiteindelijk maar met z'n 9-en, allemaal Europeanen, dat was al vol genoeg. De boot was overigens erg mooi, iedereen had een eigen cabin met eigen badkamer en de crew zorgde goed voor ons. We kregen heerlijke maaltijden voorgeschoteld en onze cabin werd iedere dag netjes schoongemaakt.

Ons programma bestond uit iedere dag verschillende plaatsen op verschillende eilanden bezoeken en snorkelen.  We hadden de zuid-route waarbij we langs ongeveer 4 grote ( Santa Cruz, San Cristobal, Española en Floreana) en een aantal kleine eilandjes kwamen. De Galapagos eilanden zijn één groot beschermd natuurgebied en toeristen mogen slechts op 5% daarvan komen en moeten zich aan vele regels houden. Maar dat maakte het er niet minder bijzonder om. Al vanaf de eerste minuten op de boot zagen we bijzondere vogels, vissen, twee haaien en zeeleeuwen. Op de eilanden zagen we zee legunanen, land leguanen, Blue footed boobies (super grappige vogels met blauwe pootjes), salamanders, heel veel zee leeuwen met jonkies, albatrossen, schildpadden en nog een heleboel bijzondere vogels waarvan ik niet alle namen meer precies weet. Het bijzondere aan de Galapagos is dat de dieren er de baas zijn, de mens is namelijk geen vijand (meer). De dieren zijn niet bang voor mensen en rennen gerust over je voeten heen of komen gezellig naast je zitten. Het was dan wel moeilijk om de verplichte 1 meter afstand te houden. Ik heb zelfs een keer bijna op een zeeleeuw gestaan omdat ze gewoon midden op de wandelpaadjes gaan liggen. Het kan ze niks schelen dat er mensen in de buurt zijn, heerlijk gewoon. Het snorkelen was ook echt gaaf. Het was niet altijd even mooi weer, maar onderwater maakt dit niet uit. De vissen waren schitterend, in alle kleuren van de regenboog. Er zwommen zee schildpadden, soms haaien en roggen. Maar het leukste waren de kleine zeeleeuwtjes. Nieuwsgierig als ze zijn, kwamen ze naar ons toezwemmen om met ons te spelen. Met hun snuitjes soms bijna tegen je duikbril aan bekeken ze je van top tot teen en zwommen ze enthousiast in cirkeltjes om je heen. Geweldig toch? 

Na zes dagen de verschillende eilanden op en af, iedere dag snorkelen en lekker luieren aan boord van de Encantada was het Galapagos avontuur al weer afgelopen. We vlogen weer terug naar Quito om daar nog een paar dagen de stad eens goed te bekijken. Een bezoek aan het indrukwekkende Capilla del Hombre (Kapel van de mens) van de beroemde Ecuadoriaanse schilder Guayasamin mocht niet ontbreken. Net als een bezoek aan Mitad del Mundo, het midden van de wereld, oftewel de evenaar. Erg grappig want het metershoge monument van het midden van de wereld staat 300 meter naast de echte 0-lijn. 300 meter verder laat een klein museumpje aan de hand van verschillende testjes zien wat de invloed van de evenaar is op bijvoorbeeld de stand van de zon, je vermogen om met je ogen dicht op de lijn van de evenaar recht te lopen en (het allerinteressants volgens mijn vader) de richting waarop het water het putje in loopt.

Onze laatste avond in Quito brachten we weer eens door met..Sjors en Petra. Twee dagen later zouden zij naar Nederland vliegen vanuit Quito en nu konden wij hen over onze Galapagosverhalen vertellen en afscheid van hen nemen.

Vanuit Quito namen we de bus naar Mindo, een ander klein paradijsje in Ecuador. Mindo ligt in de cloud forest waardoor er ontzettend veel biodiversiteit is. Het plaatsje zag er schitterend uit. Helaas hebben we niet zo veel gezien daar als dat we wilden omdat we na ons eerste ontbijt, waar waarschijnlijk rot fruit of iets dergelijks in zat, onze tocht naar de watervallen hebben afgebroken om de rest van de dag bij de wc en in bed door te brengen. Het is ons nog gelukt om een bijzondere avondtocht door een soort kikkertuin (met helaas ook weer die verdomde spinnen) te maken, 1 waterval te bezichtigen en een tuin vol vlinders en een andere tuin vol kolibries te bezoeken. Zoals ik al zei, een klein paradijsje.

Vanuit Mindo moesten we weer terug naar Quito, gelukkig nu écht de laatste keer, om vanuit daar de bus naar Otavalo te nemen. We bleven daar 1 nachtje om de reis richting de grens met Colombia even te onderbreken en ook nog iets van Otavalo mee te krijgen. Otavalo staat vooral bekend om de zaterdagmarkt, maar wij hebben nu alleen de donderdagmiddag versie gezien. Verder hebben we daar nog een mooie wandeling naar een waterval gemaakt en nog even voor de laatste dag genoten van de vrolijke Ecuadorianen en hun mooie land.

Vrijdag 10 aug gingen we de grens met Colombia over. Niets geen uitgebreide drugscontroles of vermoeiende militairen die hun autoriteit wilden laten gelden, wat we eigenlijk verwacht hadden. We hoefden slechts onze paspoorten te laten stempelen, de brug over naar Colombia te lopen en nogmaals ons paspoort te laten stempelen. Bij aankomst op het busstation in Pasto, onze eerste stop in Colombia, werden we persoonlijk door het hoofd van de beveiliging geholpen bij het zoeken naar een hostel. Hij belde zelfs het hostel dat we uitzochten om ons te verzekeren van een kamer en bracht ons daarna naar een taxi. We zijn ondertussen al een busreis verder, in Popayan, een schitterende stad in het Zuiden van Colombia, maar 1 ding weten we al wel: de Colombianen zijn, net als de Ecuadorianen, ontzettend vriendelijk en behulpzaam. We voelen ons hier welkom, en voor backpackers die al ruim zeven maanden van huis zijn, is dat een heerlijk gevoel.