Liefs vanuit Uruguay
Door: Eveline
Blijf op de hoogte en volg Eveline en Roy
06 April 2012 | Uruguay, Punta del Diablo
Het duurde wat langer dan verwacht, maar we hebben eindelijk Argentinië verlaten. Vorige week maandag (26 mrt) gingen we bij Concordia de grens over naar Salto, Uruguay.
We begonnen Argentinië al een beetje als thuis te zien en zeiden zelfs wel eens per ongeluk 'Nederland' ipv Argentinië. Het land van de massale maté-verslaving ( sterke thee), van de dulce de leche (soort caramel) en de heerlijke alfajores ( biscuits met chocolade of dulce de leche ertussen en geheel bedekt met chocolade..mmmm). Het land van de biefstuk, hamburgers en papas fritas, meestal met zo min mogelijk groenten. Het land waar geen enkele deur fatsoenlijk op slot lijkt te kunnen en alle wc's mankementen vertonen, maar waar toch vaak erg goed schoongemaakt wordt. Argentinië is veelzijdig, zowel qua mensen als qua natuur. Het was vooral de veelzijdigheid aan mensen die ons het gevoel van thuis gaf. Ze zijn trots op hun Europese roots, ook al hebben diezelfde roots hun oorspronkelijke roots grotendeels vernietigd. Net als in Nederland konden mensen heel aardig zijn maar soms ook verrassend onbeschoft.
Met een klein knoopje in de maag hebben we het grootse, en ondertussen bekende, Argentinië ingeruild voor het kleine bescheiden Uruguay. We zijn ondertussen in Salto, Colonia del Sacremento, Montevideo, Punta del Este en Cabo Polonio geweest en zitten nu alweer in onze laatste bestemming in Uruguay: Punta del Diablo. Opvallend is hoe aardig de Urugayos zijn. Ze zijn bescheiden, vriendelijk en behulpzaam. Verder zijn ze zo mogelijk nóg erger verslaafd aan maté en eten ze net zo veel dulce de leche. Bij binnenkomst in het land viel ons op hoe schoon het op straat is hier. Helaas geldt dat dan weer niet voor Montevideo. Dat is een stad als alle andere, vies met erg veel bedelaars.
We zijn waarschijnlijk wel aardig snel door Uruguay heen omdat er niet heel veel te doen is. We zijn dan ook nergens langer dan 2 nachten gebleven. Salto was een mooi stadje, 2e stad van Uruguay, maar was voor ons slechts de ingang naar het land. Colonia is schitterend, echt idyllisch, maar zo klein dat je binnen een dag alles gezien hebt. Montevideo was vies en er was echt vrijwel niets te doen, we waren er al voor gewaarschuwd maar alsnog wel teleurgesteld. Van een hoofdstad verwachtten we toch meer. Daarna waren we in Punta del Este, het Miami van Uruguay. Hier zaten alleen maar toeristen en rijke Uruguayos. Heerlijk strand, maar erg duur en na 1 dag op het strand liggen verveelden we ons al weer. Haha.
Toen weer verder, naar Cabo Polonio, een plaatsje zonder verharde wegen en vrijwel geen elektriciteit. Dit was wel een bijzondere ervaring, al zaten er erg veel toeristen ( vooral uit Argentinië en Uruguay zelf) omdat het Semana Santa is waardoor het ook weer erg duur was. Het dorpje ligt afgelegen en heeft 2 stranden waar alle huizen aan staan. De eerste nacht stormde het ontzettend en vreesde we voor het behoud van het hostel, maar we hebben het overleefd. De tweede dag was het nog steeds niet zonnig maar wel droog en hebben we veel gewandeld. Er was veel moois te zien: zeeleeuwen, hoge duinen, woeste golven en mooi uitzicht van de vuurtoren.
Vanmorgen zijn we weer vertrokken vanuit Cabo, met een 4x4, de enige manier om daar te komen, en zijn we naar Punta del Diablo gegaan. Daar wisten we een goed hostel wat bij aankomst reteduur bleek te zijn, weer door Semana Santa. Gelukkig konden we terplekke nog via hostelworld.com voor de helft van de prijs boeken. Beetje vreemd, maar toch erg fijn. Punta del Diablo, ook een badplaats, is superpopulair bij zowel Uruguayos als buitenlanders, dus het is lekker druk hier. Maar het is in ieder geval mooi weer en we hebben de eerste uurtjes strand er alweer op zitten :) Vanuit hier gaan we de grens over naar Brazilië. Dus tot zover Uruguay!
Natuurlijk zullen we jullie niet de laatste avonturen in Argentinie onthouden. Zeker omdat we nog 2 bijzondere ervaringen graag met jullie willen delen: de wetlands van Colonia Carlos Pellegrini en de watervallen van Iguazu.
We waren in het vorige blog gebleven bij Mercedes, een gauchostadje dat ons was aangeraden door een medereiziger. Nou we zijn er 1 nacht gebleven in het slechtste hostel dat we tot nu toe hebben gehad en waren blij dat we er weer vandaan konden. Toch waren we zonder deze tip nooit naar Colonia Carlos Pellegrini geweest en dat hadden we dan weer voor geen goud willen missen.
Vanuit Mercedes konden we alleen met een hele oude hobbelbus of met een peperdure jeep naar Pellegrini. Tja, als je budget wilt reizen moet je soms wat inleveren aan luxe. Na 3 uur hobbelen kwamen we aan in het afgelegen dorpje dat midden in de wetlands Esteros del Ibera ligt. We kwamen bij een hostel dat nog een kamer beschikbaar had en waar we meteen meegevraagd werden op een boottocht van 2 uur door de wetlands. Dat was zó gaaf! We voeren tussen de drijvende eilanden en zagen ongelooflijk veel dieren: vogels in alle kleuren en maten, kaaimannen, hertachtigen ( weet niet precies hoe ze heetten) en de allerleukste beesten waren de carpinchos. In het Nederlands noemen we ze geloof ik capibara's, maar dat zei ons ook niet echt wat. Dus kijk maar bij de foto's :) Het zijn de grootste knaagdieren en ze liggen het liefst lekker in modder.
In het dorpje zelf sprak overigens niemand Engels en ook alle toeristen waren Argentijns, dus ik heb heerlijk kunnen oefenen daar. De volgende dag gingen we een paar korte wandelroutes lopen. Eerst de aapjes route, waar we zogenaamd de luidruchtigste aapjes van de wereld zouden zien. Nou we hebben op aandringen van Roy die route wel 3 keer gelopen, maar helaas geen aap gezien. Als we geluk hadden zouden we ook nog een anaconda zien, had de mevrouw bij het visitorcentre gezegd. En 'geluk' hadden we. Na de derde keer liepen we weg bij het aapjes pad en schrok ik me dood van iets wat uit de bosjes sprong. Toen ik omkeek zag ik de staart van een enorme slang in de bosjes verdwijnen. Vervolgens keek ik naar Roy die als versteend een paar meter achter me stond. Bleek dus dat hij had gezien dat er een enorme slang ( een anaconda?) vanuit de bosjes naar me toe sprong, me op n haar miste en toen vliegensvlug weer weg kroop. Gelukkig had ik dit niet helemaal meegekregen, maar die arme Roy was er nog 3 dagen van in shock!
Na 2 nachten in Pellegrini moesten we 's ochtends om 4:00 weer met de hobbelbus terug naar Mercedes. De bus ging maar 1 keer per dag dus we hadden geen keuze. Die dag was Roy's 30ste verjaardag! Die begon dus erg vroeg :) Na Pellegrini zou onze volgende bestemming Iguazú zijn, maar omdat dit een hele dag in de bus zou betekenen besloten we eerder te stoppen, in het stadje Posadas. Daar kwamen we 's middags aan en hebben we 's avonds heerlijk uitgebreid gegeten. Overigens bleek halverwege de busrit dat ik nog een verstekeling uit Pellegrini in m'n broekzak had en werd ik geprikt door een kleine schorpioen. Gelukkig was dit beestje (nog?) niet giftig en kwam ik met de schrik vrij :)
Na Posadas gingen we naar Puerto Iguazú, het dorpje dat vlakbij de Iguazú watervallen ligt. We zaten daar in een groot resort-achtig hostel, met een zwembad. De stroom viel een aantal keer voor lange tijd uit, het stromend water werkte meestal niet en de gemiddelde leeftijd was maximaal 20, maar we hadden leuke 19-jarige kamergenootjes en het ontbijt was goed. En dan natuurlijk de watervallen: ge-wel-dig! Wow, wat zijn die mooi. Samen met onze kamergenootjes en een vriendin van hen hebben we de hele dag doorgebracht aan de Argentijnse kant van de watervallen. We konden daar langs de grootste watervallen lopen. We hebben nog een klein boottochtje gedaan over een riviertje waar we schildpadden en kaaimannen zagen. Maar het allergaafste was de tweede boottocht waarbij we onder 2 van de watervallen voeren. Vanuit de boot hadden we schitterend zicht op alle watervallen en het varen onder de watervallen door gaf echt een kick. Heel even denk je dat je stikt door dat je niets meer ziet en overal om je heen water ziet, maar de kapitein manoeuvreerde ons er weer netjes uit waarna iedereen helemaal wild enthousiast was. Het was daar zo warm dat we geen regenkleding aan hoefden. We kwamen dus zeikesnat de boot uit, maar waren een uur later alweer droog.
Nou zijn jullie weer helemaal bij. We zullen nog een paar mooie foto's bijvoegen en hopen dat jullie nog steeds een beetje met ons meegenieten. We horen graag van jullie!
Liefs vanuit Uruguay
-
07 April 2012 - 06:02
Kristel:
Wowwww wat is het (weer) gaaf zeg waar jullie zijn geweest. En Eef wat zie je er goed uit op die foto uit de Wetlands!! :-)
Bah dat schorpioenverhaal is dan wel weer eng zeg, brrrr, gelukkig goed afgelopen.
Hier in Nederland is het na een mooie lenteweek weer ineens koud geworden (soms nachtvorst pff) maarrrr volgende week zondag ga ik naar mijn zusje in Curacao :-) daar heb ik dus wel zin in!
Dikke kus en veel liefs!!! -
07 April 2012 - 07:39
Mama:
Geweldig jullie verhalen weer mee te beleven.
De foto's zien er ook goed uit en Eefje ik sta zo versteld van jou, slangen, schorpioenen, foto's van spinnen en er dan nog zo gezond, stralend en gelukkig uitzien ;-)
Fijn te lezen en te zien dat het jullie zo goed gaat. Tot vanavond via Skype.
Voor allebei een hele dikke kus.
Liefs -
07 April 2012 - 08:22
Kleine Broertje:
Klinkt allemaal weer super :o Nooit verwacht dat ik jou zo vrolijk over gevaarlijke dieren en slechte hotels zou horen praten.
Hadden al flinke tijd niets meer gehoord, maar zo te horen hebben jullie het veel te druk voor het thuisfront ;) moeten snel maar weer eens skypen.
Succes nog met leuke dingen doen in veel te goed weer en tot hoors!
Groetjes -
08 April 2012 - 14:15
Harma:
wat een belevenissen! Jullie hebben echt al veel gezien en meegemaakt. Ik geniet via de foto's mee :) en zo blijven die enge beesten op veilige afstand ;)
succes en blijf genieten!!
Dikke knuffel! (zie er stiekem ook wel weer naar uit om die 'live' te kunnen geven) maar gun jullie ook veel reisplezier.
xx -
10 April 2012 - 09:44
Letty:
oooh lieve mensen wat een avonturen... verhalen/foto's om jaloers op te zijn (watervallen van Iguaz !!)... maar ook belevenissen die ik zou deleten uit mijn geheugen... AANVALLENDE SLANG!! Bikkels zijn jullie... en wat ontzettend fijn dat jullie genieten & dat het goed gaat... zet hem op daar! liefs vanaf het OxNo kantoor. Letty -
10 April 2012 - 20:20
Efrath:
Springende anaconda's, bijtende schorpioenen... hey hadden wij niet afgesproken dat jullie goed op jezelf zouden passen?!?
Maar behalve dat klinken de verhalen weer supermooi en komen jullie heel relaxed over, als een stelletje echte backpackers die van het leven genieten :)
Dikke kus! -
13 April 2012 - 22:16
Eveline En Roy Van Berchum:
Hallo allemaal!
Bedankt voor jullie lieve reacties. Het is zo leuk om hier in het verre en af en toe wereldvreemde zuid Amerika een berichtje te krijgen van vrienden & familie. We zullen inderdaad wat beter op onszelf gaan passen in de buurt van wilde beesten. Haha En voor mama en eerepeer: wees gerust, ik check nog steeds alle slaap- en badkamers eerst op spinnen voordat ik erin ga :)
@ kristel, tnx voor het compliment! Een paar maanden zonder make-up, föhn en haarmousse doet blijkbaar wonderen, haha!
@letty groetjes aan de andere OxNo-ers daar!
@harma en @eef, we genieten er idd wel aardig van en het backpacken gaat me steeds beter af! Bolivia (als in 'armste land wat we aandoen'), here I come! -
19 April 2012 - 07:50
Rianne :
Ha Eef&Roy, mooie (en spannende) verhalen weer! Leuk om te lezen, die watervallen he... men!
Hier alles goed, volgende week bezoek aan Italie, de tweeling is net begonnen met lopen (vallen, opstaan, dikke grijns, lopen, vallen etc) dus daar moet ik even bij zijn :)
Liefs Rianne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
